ANNEMİ SEVİYORUM ÇÜNKÜ....

Annnemi seviyorum ......

Çünkü insandı...insan olmayı insanca davranmayı ondan öğrendim... Çünkü çok seveni vardı.... insanı doğayı bitkileri hayvanları sevmeyi ondan öğrendim... Çünkü herkese her şeye saygı gösterir ve saygı görürdü.... Çünkü saygının kişinin kendinden olduğunu, saygı gösterdikçe saygı gördüğünü, saygının çok şey olduğunu ondan öğrendim... Çünkü çok iyi bir dinleyici idi...bir sürü yerden insan gelirdi ona sadece dertlerini anlatmak için...İnsanların biri tarafından dinlenmeye ne kadar ihtiyaç duyduğunu insanları sadece dinleyerek bile kazanabileceğimi o öğretti bana .... Çünkü iyi bir dosttu... ihtiyacı olan herkesin yanında idi... bir bakardın bir düğün için dikiş dikiyor, bir bakardın hasıl harman koşturuyor, bir bakardın komşuya baklava açıyor, bir bakardın 3 derece bir yakının bakımını üstleniyor, bir bakarsın yaşlı bir uzak akrabanın altını temizliyor, bir bakarsın konuk geldiği evde temizlik yapıyor, bir bakardın komşu işini yapsın diye çocuğuna bakıyor...bir bakarsın o çocuklara pijama dikiyor... Tanıdığım tanımadığım bir sürü insanın sırlarını paylaşırdı bilirdim ama bize bile belli etmezdi hiç bir yerde hiç kimse ile paylaşmazdı... her zaman arkamda her zaman sağlam her zaman güvenilirdi.... Aynı evden hem gelinin hem kayınvalidesinin dostu olur onları dinler ama hiç birbirine karıştırmazdı... Çünkü çok becerikli idi.. Bir şekilde öğrenirdi her şeyi... ne kadar sevilirsen sevil önce kendi ayakların üzerinde durmak gerektiğini öğretti bana... Çünkü çok sabırlı ve azimli idi.... bazen yeni öğrenmeye çalıştığı bir şey için geceler boyu uğraşırdı görürdüm, her işin üstesinden gelinebileceğini öğretti bana... Çünkü o dünyanın en iyi annesi idi... Çünkü o benim annem idi... Çünkü ben dünyanın en şanslı çocuğu imişim... Çünkü hep vardı... Çünkü hep ordaydı... Çünkü hep hissederdi.... Çünkü hep bilirdi... Çünkü hep anlardı... Çünkü yanlış bulduğu ve onaylamadığı bazı kararlarımda ne kadar da haklı olduğunu sonradan anladım.... Çünkü çok geç anladım ... Çünkü o beni çok seviyordu... Çünkü sevgisi dünyalar bedeldi.. Çünkü yokluğu ile her şey değişti... Çünkü sanırım bir anne dışında hiç bir şeyin yokluğu 20 yıl sonra bile aynı acıyı vermez... Çünkü yerine hiç bir şey koyamıyorum... Çünkü anlatılmazdı.... Çünkü onun için yapmak istediğim ve artık yapamayacağım bir yığın şey vardı.... Çünkü hepsi içimde kaldı.... Çünkü özlüyorum... Çünkü Çünkü, Çünkü, Çünkü....