BAŞARI NEDİR?

Merhaba

Babam bir öğretmendi. Bir dönem bir takım nedenlerle görevden ayrıldı ve bir iş yeri açtı ben orda bulunduğum zamanlarda kendimi bir iş yeri sahibi bir iş kadını olarak hayal ederek oyunlar oynardım. Yıllar yıllar hatta yıllarrrr geçti ve ben bir ortaklığa girdim bünyesinde bir dersane ve kolej olan bir şirket kurduk ve ben her iki kurumunda yöneticiliğini yaptım.

Zaman zaman ortaklarımla fikirlerimizin çatıştığı dönemler oldu ama hep dedim ki önemli olan bu koltuk değil bir gün ben tekrar öğretmen olarak başlayabilirim mesele ne iş yaptığın değil,  işi nasıl yaptığın… Sonunda ters düştük ve ben  öğretmen olarak tekrar başladım.

Ortaklıktan ayrıldığım dönemde bir süre mola verdim hayata … Hatta eşimin tabiri ile 5 yaşımdan beri ilk defa ara verdim çalışmaya. Hiçbir şey yapmadım nerdeyse bir süre ve şöyle bir baktım kendime. İnsanın zaman zaman durup hayatına şöyle bir geriden bakıp kendini değerlendirmesinin harika olduğunu fark ettim. Sonra düşündüm ben nasıl bir insanım bugüne  kadar neler yapmışım nelere becerim var  neler başarı haneme eklenmiş, neleri yapmaktan zevk alıyorum ve… en önemlisi ne yapmak istiyorum. İnsanlarla uğraşmak, iletişim, eğitim hayatı, öğrenciler, birilerine bir şey anlatabilmek en hoşlandığım şeylerdi. Eğitim hayatı içinde kaybolup giden öğrenciler, kendini tanımadan üniversite tercih eden ve işini hep mutsuz yapan insanlar ise hassas olduğum konu idi… Ama mutlaka kendime ait bir yer istiyordum. Hepsini bir noktada nasıl buluşturabilirim derken Yaşam koçluğu ile karşılaştım. Araştırma kurs, sertifika derken işte karşınızdayım. Şimdi bir ofisim var. Ve varmak istediği noktaya benimle yürümek isteyen herkesle ofisimi paylaşıyorum... Dinliyorum anlatıyorum ve her daim yeni bir şey öğreniyorum.

Çocukluğumda zaman zaman Ankara’ya giderdik ve o dönemlerde Bahçeli semti hem çok hoşuma gider hem de beni heyecanlandırırdı. Sokaklar ve evler o kadar birbirine benzerdi ki burada insanlar nasıl kaybolmadan yaşar ki derdim. Yıllar geçti ben üniversiteyi Ankara da okudum ve Bahçeli de bir yurtta kaldım ve hiç kaybolmadım.

O dönemlerde Kastamonu’ya gelip giderken yol üzerinde gördüğüm bir bina beni hep çok etkilemişti. Binanın içini ve orda nasıl bir yaşamın olduğunu merak ederdim. Yıllar geçti üniversiteyi bitirip Kastamonu’ya döndüm ve o binada açılan bir dersanede öğretmenlik yaptım.  

Özellikle yöneticilik yaptım dönemlerde pek çok seminere konferansa katıldım ve sunum yapanlara çok özendim.  Neden bende yapmayayım ki dedim. Ve bir sertifika programı sonrası öğrenme stilleri ile ilgili formatörlük aldım ve bunu kurum öğretmenlerimize anlatmakla görevlendirildim. Heyecan verici ve harika bir deneyim oldu… Tabi arkası geldi… hala heyecan verici ve harika buluyorum…

Tüm bunları neden anlatıyorum…

Aslında yaşadıklarıma baktığımda neyi çok düşünmüş ve neyi çok hayal ettiysem onu yaşadığımı gördüm. Belki çok derinlerde tüm yüreğimle istediğim belki de olmasından çekindiğim ama üzerinde düşündüğüm şeylerdi hep yaşadıklarım.  Hayat mı bana bunu sunuyordu yoksa ben mi farkına varmadan düşüncelerimin peşine düşüyor yolumu o yöne çeviriyordum…

Baktım ki hangi nedenle olduğu da önemli değil ama bir şekilde böyle oluyordu... 

Ve o zamandan beri kendimi müthiş güçlü hissediyorum. Hayatımın kontrolünü elimde tutuyorum ne müthiş bir şey… elbette hayatımda yaşadığım her şeyi kontrol edemem. Benim dışımda yaşanan o kadar çok şey var ki… Ama biliyorum ki hayal edebilirim hayal ettikçe ona inanabilirim inandıkça gerçekleştirmesinin o kadar zor olmadığını görürüm ve zor olmadığını düşündüğüm şeyi gerçekleştirmek için elimden ne gelirse yapabilirim.  İşte o zaman “başarı” denen şeyi elde etmiş olurum.

İşte başarı bu istenen şeye ulaştığınızda gerçekleşen şey oluyor… Eğer ne istediğinizi bilmiyorsanız başarı elde edip etmediğinizi de asla bilemiyorsunuz.

Sevgiyle kalın...