DOMATES

Herkes beslenme çantasını açarken, o naylon bir poşeti açmaya çalışıyordu midesi bulanarak. Açmasa iyiydi ya, daha da ezilmek gibi geliyordu. Ezilmeyi hiç sevmezdi. 

Açtı sonunda. Yanındaki sıra arkadaşı baktı şöyle bir ne var içinde diye. Belki paylaşabilirlerdi öyle ya. Sonra sürpriz bir şey çıkmayınca suratını buruşturdu . O, hemen  " Ben domatesi çok severim de " dedi. " Başka şey yemek istemiyorum." Sonra inandırıcılığını görmek için olsa gerek yüzüne baktı arkadaşının. Göremedi bir belirti. İnandırabilmiş miydi acaba? Deli gibi merak etti.

Soramazdı ki... 

Hani bir an önce ısırmak istermiş gibi uzandı domatesine. Bilmem kaçıncı kere uzanıyordu bu el bu domateslere...  Isırdı hemen. Ağzında yine o ekşi tat. Yüzünü buruşturmak istedi. İstedi de yapamazdı. Herkes biliyordu ki o domatesi çok severdi. 

"Bir gün dedi bir gün hiç domates yemeyeceğim."

......