SAHİP OLDUKLARIM...

Beni seven ve her zaman destek olan bir eşim, biri böcek biri böcük dünya tatlısı 2 kızım var. Bir evim ve  ihtiyacım olan tüm eşyalarım var. İstediğim saattte arayabileceğim ve her aradığımda " ah canım nasılsın" diyen bir kaç dostum, birlikte olmaktan keyif aldığım onlarca arkadaşım var.  Kendi ayaklarımın üzerinde durmamı sağlayan, başarma inancımı destekleyen bir işim, dünyamı zenginleştiren ve dünyalarına girmeme izin veren onlarca insanla tanışmamı sağlayan bir ofisim var. Sabah ofisimin kapısını açtığımda " ohhh huzur " var.  Ve aynı hissi paylaşan " hocam gerçekten kapıyı açtığımda huzur buluyorum" diyen, gözlerime bakıp gözleriyle anlayan bir çalışma arkadaşım, bir sevgili asistanım var.
Evden ofise gelmek için durağa yürüyebildiğim  bacaklarım var. Bugün biraz kitap taşıdım ofise isteyenler okusun diye ve yol boyunca çok net hissettiğim  iyi ki kollarım var, ellerim var. Otobüsle gelirim sabahları ofise... Otobüse binebilecek param var. Kalabalık olur genelde otobüsler yine de yol boyu kitabımı okuyabildim, yer verme nezaketini gösteren insanlar hala var. (Sanmayın ki bu yer verme yaşımdan ve görüntümden sadece nezaketten...Yoksa ben yıllardır 18 imden gün almadım :):)  )
Ofise geldim. Beni her anlamda gülen yüzü ile kapıda karşılayan gönlü de yüzü de güzel asistanımla kucaklaştıktan sonra sabah sohbetimizi yaptık. Dünün gecenin kritiği, bugünle ilgili planlar tasarılar, ve elbet gelecek hayallerimiz....
Odama ve masamın başına geçtim.. Önce her zaman ki gibi bilgisayarımı açıp mesajlarımı kontrol ettim sayfalarıma eklemeler yaptım derken blogda bir yorum...

" Bloğunuzda o kadar pozitif bir enerji var ki; yazı karakteri, renkler, konular, ele alış ve yorumlarınız..Okunmaya ve izlenmeye değer, hep böyle kalın :)"

Nasıl bir mutluluk duydum içimde nasıl bir gülümseme yayıldı yüzüme tarif edemem...
O zaman  işte üsttekileri yazmak ve paylaşmak istedim.
Evet tüm sahip olduğum şeylere şükürler olsun. Hayat bana benim tahminimin düşlerimin bile ötesinde şeyler bile sunuyor bazen.. Hayat bana hep sunmak için bekliyor. Bana ise sadece istemek kalıyor.
Hayatıma giren çıkan herkese şükür, büyümeme olgunlaşmama yardımcı olan her olaya şükür.... Biliyorum ki o insanların da o olaylarında bir nedeni ve bir sonucu vardı. Bir görevleri vardı. Görev yerine geldi ise çıkıp gittiler, öğrenmem gereken şeyler varsa hala  hayatımdalar.... Ben de bana öğretecekleri şeyler olduğunun bilinci ve farkındalığı ile beklemekteyim.
Ve elbet yarın haftaya seneye belki ... sahip olacağım şeyler içinde şimdiden şükrediyor ve açıyorum kollarımı ve tümüyle kabul etmek için bekliyorum...