Tesadüfen bulunduğum bir ortamda tesadüfen şahit olmuştum duruma muhtemel boğazına bir şey kaçmıştı.. anne baba etraftaki insanlar hatta çok uzaktaki ben bile paniklemiştim. Yüreğim daralmıştı gerçekten.. Hemen bir taksiye atıp gittiler .. hala merak ederim. Hala zaman zaman gelir aklıma bbabın kucağında baygın yatışı... yetiştirdiler mi caba? Buldular mı hastane ve iyi bir sağlık görevlisi... Kurtuldu mu acaba? Paniklerine acı da eklendi mi yoksa..
2 gündür basında Yiğit in durumu... Bir doktorun ihmali mi desem aldırmazlığı duyarsızlığı mı? Bir annenin gözyaşları mı? Gözlerimin önünde o küçüçük o güzel çocuğun fotoğrafı...Olur olmaz geliveriyor aklıma... içimde bir sıkıntı.... tüm neşem tüm iyimserliğim kayboluveriyor birden.. bir keder ki anlatılmaz... Ben ki dış kapının mandalı...
Sonra yorumları okuyorum. Sabiha Hanımla buna benzer anıları olan onlarca insan.... İnanasım gelmiyor.. Aklım duruyor... kilitleniyorum.... Sabiha Hanım öyle davrandı mı gerçekten? Böyle mi davranırdı hep gerçekten? Doktor? Hem de çocuk doktoru? Neden o zaman bu meslek? Neden o zaman bu dal? Neden yapıyor insanlar bunu? Hatta nasıl yapabiliyor? İnsanın gözünü ne bürüyor? o küçücük beden o güzel çocuk benim bile bu kadar önüme geliyorsa nasıl uyuyor insanlar? Nasıl vicdan?
Sonra başka bir foto bir geyik yerde kanlar içinde.. bacaklarının arasında minicik minicikten daha minik 3 yavru.. Yavru bile olamamış daha.. Avcılar.. katliam... İçim ürperiyor bu kez... nefes alamıyorum sanki...Gözlerim doluyor atık. Ama ağlayamıyorum.. Yiğit yatıyor yerde... bir kadın ağlıyor... bir baba bağırıyor... çocuk babasının kucağında baygın kanlar akıyor ağzından... anne peşlerinden koşarken düşüyor yere kanlar içinde... geyik ağlıyor... yavrular gözlerini açıp bakıyor .. bakıyor ama taa içimde görüyorum bakışlarını... Neden diyor sanki bana? Neden vurdunuz bizi...
Bilmiyorum diyorum yutkunurken. İnan bilmiyorum. İnan bende anlamıyorum. Derken ağlamaya başlıyorum artık. Boğazım düğüm düğüm... Yiğit geliyor tam gözlerimin önüne yine gülümsüyor.. Ben ölmek istemiyorum diyor. Ben bir şey yapmadım. ben hiç kötü bir şey yapmadım... Bir kadın ağlıyor bir kadın yalvarıyor.. yavrular bakıyor Yiğit gülümsüyor çocuk baygın...
Sonra kızlarımı görüyorum.... Korkuyorum çok çok korkuyorum...
Kafam karışıyor... Beynimin devreleri yanıyor sanki. Anlayamıyorum. Anlamıyorum....
İnsan insan mı?
İnsan neden bu kadar vahşi oldu? Ne zaman oldu?
Hani o kurgu filmlerde olduğu gibi içimize bir şey mi kaçtı bizim...
İnsan insan mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder