DOLMUŞ MACERALARI...

Sabah sakinliği içinde ilerlerken dolmuşumuz çarşıya doğru,  "arkaya doğru ilerleyelim mi biraz" diyen şoför... Buna da hep gülerim. Nazik amcam tamam da ilerleyelim mi derken herkesin keyfine kalıyor ya durum.. kimse kıpırdamıyor yerinden.. sanki tapuladık sanki daha önce başka bir talimat aldık "burası senin koru" dediler sanki... Bir de şu ortalı duranlar var ya... bir eliyle sağdan bir eliyle soldan tutup tam ortada duranlar.. hani çocuklar küçükken otomobilde iki koltuğun tam ortasında otururlar ya ön tarafa laf atmak için yine  ön orta camı kullanırlar ya dışarı bakmak için .. Bizim dolmuşlarda da böyle ortacılar var... otobüsün ortalarında ayakta duran yolcuların hani sırt sırta vermesine aldırmadan " ya bunlar da niye böyle duruyor demeden.." hatta hiç istifini bozmadan tam ortada dikilenler.. Onlarda durdukları yerden ( ki orası orta) otobüsün ön büyük camını kullanıyor sanki inecekleri durağı görmek için...  Çocukluğunuzu mu yaşayamadınız arkadaşım... ortanın insanı mısınız? Ortam nereye ise siz oraya mısınız? Ortamın aykırısı mısınız? Siz nesiniz? Amacınız ne? Neden yapıyorsunuz bunu? Arkadaşım ne diye ortada dikiliyorsunuz...
Hayır sorun değil arkaya doğru ilerleyemiyoruz.... !!!

Bu arada bugün aniden bir bağırtı hatta çığırtı koptu dolmuşta..."İki dakka da aldılar telefonumu cebimden " diye.. Sağa sola bakındı teyzem. Biri numarayı biliyon mu teyze dedi... O da bir kaç denemeden sonra söyleyebildi. Bir yardımsever ve atılgan arkadaş hemen numarayı çevirmeye başladı. Bu arada başka bir ağbi yanına aldın değil teyze dedi. Teyzem kızdı aldım tabi dedi. O sırada telefon çalmaya başladı... Ve ah diye bir ses duyuldu. Teyzem.. elindeki çantayı kurcalamaya başladı. Burdaymış neyse...
Bu kadar herkes birbirine bakındı. Ama teyzem kimseye bakıp ya kusura bakmayın demedi...
Ne kolay suçlar olduk. Ne kolay yargılayıp infaz eder olduk...

 Ve özür  karneyle satılır oldu...