SÜPRİZZZZZZZ !!!

Çokkkkkkkkkk mutluyum, çok gururluyummmm, çok çok çok anlatılmazım.....

Yaklaşık bir saat önce ofisin kapısı çaldı. Bu saatte randevu beklemediğimiz için pek oralı olmadım.

Asistanım canımın kapıyı açtığını duydum. Peşinden de adımı... "Ayşegül Hanım burda mı?" Şöyle bir doğruldum ayağa kalktım o zaman kapıya doğru yöneldiğim sırada " Bakalım tanıyacak mı beni "dedi bir ses ardından bir görüntü. Tanımadım  :(   " Yüz tanıdık geliyor ama çıkaramadım dedim." ( Aman allahım yaşlanıyor muyum. Nasıl tanıyamam.. gibi depresyona giden yola girmedim ama hemen söyleyeyim. ) 

Sonra adını söyledi.... Aman Tanrım duyar duymaz hatırladım... 

21 yıl önceden bir isim... İlk öğretmenliğim. Hatta uzun süre sokakta " hocam" diye seslendiklerinde üstüme dahi alınmadığım zamanlarda... O kadar eski.... 

İnanamadım ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemedim. Hemen sarıldım. Sen sen nasıl yani, inanmıyorum diye....

Paylaşımlarınızdan haberim vardı hocam internette. Dün gece burdan geçerken tabelanızı gördüm. Bugün de çok işim olmasına rağmen uğramak istedim dedi. Sanki bana dünyayı verdi. Hele de aslında başka bir şehirde yaşadığını Kastamonuya yılda ya da 2 yılda bir ancak geldiklerini şimdi de bir düğün nedeniyle burda olduğunu söylediğinde ayrı bir duygulandım. Koşarak yaşanan günlerde sıkıştırılmış bir zaman.... Müthiş... Ve üstelik ben derslerine giren bir öğretmen de değildim. Sadece arada sohbetler, paylaşımlardı onu buraya getiren...

Ne diyebilirim. Ne anlatılabilir...  Öğrencilerim " Hep söylenecek bir şeyiniz var hocam. Her durumda bir şey buluyorsunuz derlerdi... Yanılıyorlar aslında bazen hiç kelimem olmuyor nerdeyse.. İşte tam da o anlardan birini yaşadım o an, yaşıyorum hala...

Mutluluk sevinç, gurur, şok, şaşkınlık, vefa, saygı, takdir, sabır... daha bir yığın duygu yazılabilir buraya.. Ama bunları cümlelere dökebilecek kadar iyi olduğumu sanmıyorum şu anda....