Sevgili Anne ve Babalar,
Çocuklarınıza gösterdiğiniz özen çok fazla, görüyorum… Onlara sizin tatmadığınız ilgiyi doya doya yaşatıyorsunuz. Her dakika onları düşünüyorsunuz. Dersanesini, sınavlarını takip ediyorsunuz. Hatta sadece çocuğunuzu değil tüm sınıfı belki eş, dost, komşu çocuklarının sınav sonuçlarını da öğreniyor ve bunları da çocuğunuzla paylaşıyorsunuz. Başka çocukların çözdüğü test kitaplarını takip ediyorsunuz. Hatta aynısından alma konusunda gayretiniz ve hızınız harika. Özel hocaları araştırıp en iyisinden ders aldırıyorsunuz. . Zaman zaman çocuklarınızla birlikte test dahi çözüyorsunuz. Sınavı olduğu zaman kapılarda bekleyecek kadar merak ediyorsunuz. Çocuğunuz eve geldiğinde her şey önemini yitiriyor ve tek önemli şey o ve sınav oluyor…
Gösterdiğiniz tüm gayretler için tebrik etmek gerekiyor sizleri. Gerçekten çoğu zaman insanüstü bir emek sarf ediyorsunuz. Bunu anlamamak imkansız.
Bir anne olarak bunu çok iyi anlıyor ve bu gayretlerinizin takdir edilesi olduğunu söylüyorum.
Gerçekten bir öğrenci gibi çalıştığınızı, bir öğretmen gibi yaklaştığınızı, bir yönetici gibi idare ettiğinizi, bir maliyeci gibi hesap kitap yaptığınızı, bir polis gibi takip ettiğinizi çok net görüyorum.
Bir öğretmen, bir eğitim danışmanı olarak tüm bu yapılanların, yapılma oranı, yapılış şekli yapılma nedeni ve özellikle doğruluğu da tartışılmalı ancak benim şu anda asıl merak ettiğim şey: Siz tüm bunları yaparken “ Çocuğunuzun ailesi kim oluyor ?” Ona sevgiyle ve gülümseyerek kapıyı kim açıyor. Ders çalışırken elini sırtına koyup dinlen biraz diyor. Kim ne olursa olsun ben seni seviyorum” diyor.
Oysa çocuğunuzun en çok bunlara ihtiyacı var. Ve tüm bunları da çocuğunuzun duyması gerekiyor. Belki bunları söylerken ona sarılmanıza da ihtiyaç duyuyor… Hatta belki bunları söylerken yanağına sevgiyle bir öpücük kondurmak da hiç fena olmaz…
Sizin onu sınava hazırlarken çok meşgul olduğunuzu ve zaman kalmadığını da düşünürsek… Ne yapacağız?
Çocuklarımıza sevgi göstermesi ve onların her durumda kabul edildiğini hissettirmesi için de “birini” tutmamız mı gerekecek?
Oysa çocuğunuzun bunları bizzat da sizden duyması gerekiyor.
Hadi o gün, bugün olsun. Bugün çocuğunuzu evde annesi ve babası karşılasın. Hem de öyle bir karşılasın ki çocuğunuz evine geldiğini, tüm kötü şeylerden uzakta ve güvende olduğunu hissetsin. Her türlü kabul edildiğini ve onaylandığını ve elbet çok sevildiğini görsün, hissetsin.
Bugün çocuğunuz dünyanın en iyi annesine sahip olduğunu düşünsün…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder