2 Ocak 2014 Perşembe

BEN BUNU HAK ETMEK İÇİN NE YAPTIM...

Berard öğrencilerimden biri son seansın ardından bu yazıyı yazıp göndermiş... 
2. sınıf öğrencisi ve kelimeler cümleler tamamen ona ait. 

"Öğretmenim sizi o kadar seviyorum ki 1 günde kalbimde bir eksiklik var. Kocaman 100'lük pazıl düşün. Senle bunu yapıyorum ama 1 parça yok hani o parçayı bulamayınca o pazıl bitmiyor ya İşte benim hayatım bir pazılsa eğer sen benim pazılımın en değerli parçasısın."
............
Ne diyebilirim? Nasıl anlatabilirim duygularımı inanın bilmiyorum. Ben ona ne yaptım.Ben bu sevgiyi hak etmek için ne yaptım ...
Berard eğitimi, eğitim sırasında oynadığımız oyunlar ve en fazla bir saat süren ofis ortamını paylaşım.
Başka mı... ?
Başka ne yaptım. İlk geldiğinde eğitimin kurallarını anlattım. Ona yardımcı olabileceğimi ama bunu yapabilmem için önce O nun bana yardım etmesi gerektiğini anlattım. Anlaşma yaptık. Tabi bu ilişkide birbirimize ve çevremize saygılı ve nazik olmamızın daha güzel olacağını daha keyif alacağımızı anlattım. Ve seanslar başladıktan sonra kapıyı hep gülümseyerek açtım. "Canım hoşgeldin" dedim sarıldım öptüm. Onu ofisimde görmekten ne kadar mutlu olduğumu gösterdim. Bazen sıkıştırdım, bazen gıdıkladım... Seans sırasında oyun oynadım, güldüm, o kazandığı zaman yaaa dedim ben kazandığım zaman oleyyyy diye bağırdım... Yani oyunlarda onu eğlendirmeye çalışmadım. Ben oyundan keyif almaya çalıştım. Gerçekten oynadım, oyalamadım. Seanstan sonra bana bir şey anlatmak istediğinde dinledim. İşimiz bitti demedim. Şimdi olmaz demedim. Sabırla cümlesinin bitmesini bekledim. Ara da olsa işler iyi gitmediğinde rahatsız olduğum şeyleri söyledim. Tekrarlamasından daha fazla rahatsız olacağımı ve üzüleceğimi anlattım...
Yani ben sadece normalde yapılması gerekenleri yaptım. Çünkü onun benden bekledikleri benim başka insanlardan beklediğimden farksızdı. Saygı, sevgi, ilgi... Ben kendimi önemli hissetmek istiyorum. Tabi ki o da istiyordu. Ve lütfen bana önemli olduğumu hissettir diyordu" Öyle yaptım. Sadece ona baktım, izledim, dinledim ve yaptım...
Ve böylesine güzel bir anlatım böylesine güzel bir duygu ile de karşılığımı aldım..
Teşekkür ederim güzel çocuk.. Yolun da bahtında açık olsun.. Ben hep bir yerlerden seni izliyor ve gurur duyuyor olacağım....
Anneler babalar öğretmenler lütfen çocuklarınıza öğrencilerinize dokunun. Bir gülücük bir dokunuş onlara o kadar iyi geliyor ki... Engelleri aşmak için başarıya koşmak için o kadar güçleniyorlar ki...



2 yorum:

  1. Çok mutlu oldum yazıyı okuduğumda :)) Ve kesinlikle katılıyorum karşımızdaki insanın bizim için değerini gösterebilmek önemli ancak çoğu zaman yapamıyorum ben ailem ve yakın arkadaşlarım dışındakiler için malesef :(

    YanıtlaSil
  2. :) belki de gerçekten değer verdiklerine yapıyorsundur...

    YanıtlaSil