ZİHNİ BOŞ BIRAKMAMAK LAZIM !!

Akşam bir kedi gördüm eve dönerken. Merdivenin kuytu bir köşesinde öylece durmuş boş boş bakıyordu. Belki aç, belki yorgun belki üşümüş belki az önce bir darbe yemişti. Öylesine sinik, öylesine görünmez olmayı diler gibiydi hali...
Sonra düşündüm. Aslında yok farkımız. Kimi kediler çok şanslı sıcacık bir evde sevgi dolu kucaklarda yedikleri önlerinde... kimileri de böyle sokaklarda ve muhtaç.. belki sevgiye belki yiyeceğe.. Sonra dedim ki kediler ya da hayvanlarda kadere isyan eder mi acaba?Ya da biz insanlar gibi hırslarını başka bir kediden ya da başka bir şeyden aldıkları oluyor mu dersiniz?  Ben neden geldim bu dünyaya diyorlar mıdır? Aç susuz kaldıklarında, insanlar tarafından işkence gördüklerinde, sürekli itilip kakıldıklarında ...
Hani açıp arabesk bir müzik, oturup bir masaya rakı tüketerek " batsın bu dünya ..." eşliğinde kederlerini daha da katlayacak  halde de değiller... Düşünsenize oturmuşlar bir masaya "ağbi ne olacak bizim halimiz" diye kahrediyorlar. Şişeleri kırıyor "miyavvvvvvv" diye bir nara atıyorlar... Sonra belki bir kaç da tırmık izi...  ( hani silahları olsa sıkarlar mağlum bu ortamda da allahtan yok...) Belki masada Türkiyeyi bile kurtarırlar.. Belki içki masasından kalkıp bir işkembecinin önünde bile alırlar soluğu... Sonra sabah müthiş bir başağrısı.. hayır ayılmaları için kahvede yapan olmaz onlara... Sonra duş falan... bu karda kış da zor be ağbicim...
Yok yok zor iş bu iş. En iyisi kedi kediliğini bilsin...

Pardon.. insan zihni mükemmel ...bir düşünmeye başladı mı nereden çıkıyor belli olmuyor işte.. Zihni boş bırakmamak lazım. Sonra bak böyle saçmalıyor insan....