CAN' LAR...

Annem de yaşamıyor babam da... Üzücü  :(

Ama bir ablam var bir ağbim... Sevindirici  :) 
Yani bir anne bir baba sayılabilecek kadar yakın can'larım var... İnsanın böylesine bir ağbiye ve böylesine bir ablaya sahip olması paha biçilemez gerçekten...

Yıllar önce çok kavga ederdik... tıpkı bu yazıyı okuyan bir çok kişinin yaşadığı gibi... Ama uzun zaman önce çok değişti  bu durum...

Bir gün hiç unutmuyorum neden olduğunu hatırlamadığım ama çok kötü hissettiğim bir andı... Hıçkırıklarla ağlıyorken kapı çaldı... Ve karşımda o dönemde Ankara'da okuyan ve geleceğinden hiç haberim olmayan Ağbim var idi.. Nasılda sarılmıştım boynuna.. İşte o an en ihtiyaç duyduğum anlardan biri idi.. ve o sanki hissetmiş gibi kollarına açmış, dinlemiş, anlamış yakınlığı ile beni sakinleştirmişti... Bunun gibi şeyler o kadar çok yaşandı ki .. Tam ihtiyaç duyduğumda araması veya asla böyle bir alışkanlığı olmadığı halde bir mektup yazması gibi... Ya da onun için gerçekten önemli konularda karar alırken araması sorması fikrimi alması ve hatta " uygunsan gel sana ihtiyacım var" demesi.. Kendimi önemli hissetmem için her şeyi yaptı biliyorum...

Bir baba gibi güçlü, sağlam ve hep yaslanabileceğim en sağlam direğim benim...


ve Ablam.. Sanki Annem... Annemin boşluğunu bana nerdeyse hiç hissettirmeyen kadın... Doğum yaptığımda hemen yanımda biten eliyle beni besleyip bebeğime tüm sıcaklığıyla kol kanat geren... Laf arasında "şu olsaydı" "desen "şuna ihtiyacım var" desen hemen Noel baba misyonunu üstlenen... Canının ne isteyebileceğini bilip en lezzetli şekilde pişiren, çocuklarımın sevdiği şeyleri bir bir hafızasına kaydedip biz gelmeden önce hepsini temin eden... Ne zaman Ankara'ya gelsem işlerim ya da ziyaretlerim için bana kapıyı açık tutan ve ilk aylarından beri çocuklarımın tüm bakımıyla ilgilenen... Çocuklarıma anne anne gibi hırkalar yelekler ören, taa Ankara'dan bana üşenmeden reçel, marmelat, el yapımı kesilmiş hamur, baklava, börek, sarma taşıyan...

Hatta bir anne gibi benden önce benim ihtiyaçlarımı bilip hazır eden kelimelerin anlatmaya yetmeyeceği mükemmel kadın...


Ve onlarım can'ları benim can yeğenlerim... Her ikisinde konuk olduğumda bile (ki bazen kendi evimde bile bu kadar rahat ettirilemeyeceğimi düşünürsek konukluk kelimesi çok abes kalır) çocuklarıma ağbilik, ablalık yapan sevgili çocukları... saatlerce ortada görünmesem çocuklarımla gerçekten içten gerçekten doğal gerçekten keyif alarak ilgilendiklerini bildiğim hissettiğim güzel yürekli çocuklar...

Güzel insanların güzel çocukları onlar... Yüreğimle sevdiğim öpmeye sarılmaya doyamadığım, iyi niyetlerinden, sevgilerinden saygılarından dolayı içimi titreten güzel yürekler...


İyi ki varsınız... İyi ki Can'sınız... Sizsiz hayatım o kadar eksik o kadar anlamsız olurmuş ki... Varlığınız paha biçilemez...